با توجه به افزایش ترافیک، انسان ها بیشتر زمان آزاد خود را در محل زندگی خود می گذرانند و از آنجایی که آپارتمان نشینی رایج تر است. طراحان معماری سعی می کنند در طراحی معماری محیط های مجتمع های مسکونی فضاهایی را طراحی کنند تا ساکنین زمان آزاد خود را در آن بگذراند. برای مثال با طراحی نما و لنداسکیپ بخش های مختلف با عملکرد های مختلف را طراحی می کنند و با استفاده از گل و درخت مختلف باعث ایجاد فضای سبز می شوند.
طراحی نما و لنداسکیپ
طراحی لنداسکیپ در معماری نقش تکمیلی برای بناها دارد. این نوع طراحی شامل طراحی محوطه سازی و طراحی منظر است که هر دو به عنوان راهکارهایی برای ساخت منظر شهری و مسکونی مورد استفاده قرار می گیرند. اغلب در ایران، طراحی منظر زمانی مورد بحث قرار می گیرد که فضای مورد طراحی اندازه بزرگی داشته باشد.
طراحی نما و لنداسکیپ، به عنوان یک عنصر مهم در معماری و شهرسازی، بهبود زیبایی و کیفیت فضاهای مسکونی و شهری را هدف قرار می دهد. این رویکرد طراحی، با استفاده از عناصری نظیر گیاهان، آب، سنگ و نور، به ایجاد فضاهای زیبا، آرامش بخش و قابل استفاده می پردازد.
طراحی لنداسکیپ برای هر اندازه فضایی قابل اجرا است، بنابراین نیازی به بزرگ بودن فضاها ندارد. حتی در فضاهای کوچک مسکونی، استفاده از طراحی لنداسکیپ می تواند بهبودی قابل توجه در زیبایی و کاربردی شدن فضا ایجاد کند. این طراحی می تواند شامل عناصری مانند باغچه های کوچک، فضاهای سبز، بروزرسانی فضاهای پیاده‌روی و ایجاد فضاهای تفریحی باشد.
به طور خلاصه، طراحی لنداسکیپ به عنوان یک جنبه مهم در معماری، بهبود زیبایی و کیفیت فضاهای شهری و مسکونی را هدف قرار می دهد و قادر است در هر اندازه فضایی اجرا شود، حتی در فضاهای کوچک مسکونی.
محوطه سازی مجتمع مسکونی شامل چه بخش هایی است؟
طراحی نما و لنداسکیپ یا محوطه سازی مجتمع های مسکونی شامل دو بخش اصلی است؛ فضای سبز عمومی و فضای سبز خصوصی. همانطور که از نامشان مشخص است، فضاهای عمومی برای استفاده تمام ساکنین مجتمع طراحی می شوند، در حالی که فضاهای خصوصی بدون کاربری عمومی هستند. با توجه به مساحت کل زمین، هر یک از این فضاها شامل بخش های مختلفی می شوند و طبیعتا کاربری آنها متناسب با این بخش ها تغییر می کند.
فضای سبز عمومی در مجتمع های مسکونی، به عنوان یک فضای مشترک برای ساکنین، برای ایجاد فضاهای آرامش بخش و تفریحی طراحی می شود. این فضاها می توانند شامل باغچه ها، پارک ها، مسیرهای پیاده روی، مناطق نشیمن و امکانات تفریحی دیگر باشند. هدف اصلی طراحی فضای سبز عمومی، ایجاد محیطی ارام و پر از زیبایی برای تمام ساکنین مجتمع است.
از طرف دیگر، فضای سبز خصوصی در مجتمع های مسکونی برای استفاده ساکنین هر واحد مسکونی طراحی می شود. این فضاها می توانند شامل باغچه های خصوصی، تراس ها، فضاهای پشت بام و دیگر فضاهای خصوصی باشند. هدف اصلی طراحی فضای سبز خصوصی، ایجاد فضایی شخصی و آرام برای ساکنین و امکاناتی مانند باغچه کاری یا استراحت فراهم کردن است.
به طور خلاصه، محوطه سازی مجتمع های مسکونی شامل فضای سبز عمومی و فضای سبز خصوصی است. هر یک از این فضاها با توجه به وسعت زمین، شامل بخش‌های مختلفی می شوند. و وظیفه طراحی آنها نیز بسته به کاربری مربوطه تغییر می کند.
طراحی نما و لنداسکیپ و فضای سبز عمومی مجتمع مسکونی
محوطه عمومی در مجتمع های مسکونی شامل فضای میان بلوک ها است که تمام بلوک ها به آن دسترسی دارند و توسط تمام ساکنین مجتمع استفاده می شود. این محوطه شامل بخش‌های گوناگونی مانند جاده سلامتی، واحدهای تجاری (فروشگاه و مغازه)، پارکینگ و فضاهای بازی است. تنوع این فضاها به وسعت زمین بستگی دارد، اما به طور کلی تمام محوطه های مجتمع مسکونی شامل جاده سلامتی و پارکینگ می شوند.
جاده سلامتی که به عنوان مسیر عبور و مرور در محوطه استفاده می‌شود، یکی از اصلی‌ترین بخش‌های طراحی نما و لنداسکیپ و فضای سبز مجتمع مسکونی است. این جاده سلامتی به ساکنین مجتمع امکان می‌دهد تا فعالیت‌های روزمره خود را در محیط مجتمع انجام دهند. جاده سلامتی باید به گونه‌ای طراحی شود که دسترسی آسان به بلوک‌ها را فراهم کند. به همین دلیل، معمولاً ساختمان‌ها توسط جاده سلامتی احاطه می شوند.
