معماری داخلی در تبریز
معماری داخلی در تبریز به عنوان یک رشته، به ویژگی‌های روحی و روانی انسان مرتبط است و برای رسیدن به یک طرح مطلوب، باید به دقت به ویژگی‌های رفتاری انسان در فضاهای داخلی (زیستی و عمومی) توجه شود. در نتیجه، هنگام طراحی فضای داخلی، طراح با دو مقوله مواجه است: کاربرد فضا و تأثیر و احساسی که می‌خواهد برای استفاده کننده فضا ایجاد شود.
با توجه به آناتومی انسان، می‌توان فضاهای آرامش بخش را ایجاد کرد. اگرچه در طول زمان، ذهن انسان تحول می‌کند، اما آناتومی انسان همیشه ثابت است و تغییر نمی‌کند. یک معمار یا معمار داخلی باید به مطالعه جوامع و فرهنگ افراد در جامعه، و تأثیرات عوامل مختلف مانند آب و هوا و غیره توجه کند، زیرا این عوامل نقش مهمی در ایجاد یک محیط آرامش‌بخش و مطلوب دارند. معماری داخلی به عنوان یک حرفه، هنر و صنعت، بهینه سازی فضاهای داخلی ساختمان ها برایانجام فعالیت های روزمره مانند زندگی و کار است.
معماری داخلی شامل یک طیف گسترده از عناصر و اجزا می‌شود، از جمله فرم، نور، رنگ، بافت، کف، سقف، دیوار، عناصر کاربردی و تزئینی، و مبلمان. این عناصر ابزارهای طراحی هستند که باید با هماهنگی و تناسب در یک طرح مرتبط و جذاب قرار گیرند.
استراتژی طراحی معماری داخلی در تبریز
اولین قدم برای یک معمار داخلی در تبریز در یک پروژه، صحبت با کارفرما و کشف نیازمندی های او از فضا است. در جلسات اولیه، دقیقا کار اصلی شما پرسیدن سؤال و گوش دادن به کارفرما است. هدف این جلسات تولید لیست خواسته ها و نیازمندی ها است.
مرحله بعد تعیین متراژ مورد نیاز برای هر یک از بخش‌های عملکردی است. شما باید سبک و سلیقه مشتری خود را شناسایی کنید و با خلاصه کردن خواسته‌ها و نیازمندی‌ها، پیشنهاداتی برای فضای او ارائه دهید.
در نهایت، اگر کارفرما درخواست کند، می‌توانید به دنبال خرید یک فضای مناسب بر اساس نیازهای او بروید، یا اگر قبلاً فضایی را خریداری کرده است، تلاش می‌کنید که بر اساس نیازمندی‌های شناسایی شده، فضای موجود را طراحی کنید و الزامات کارفرما را برآورده کنید و طرح خود را برای کسب و کار آنها در فضای موجود ارائه دهید.
دگرگونی های طراحی داخلی
اگرچه ماهیت اصلی و کلی یک ساختمان توسط معمار اولیه آن مشخص می شود، اما بازسازی و تعمیرات بعدی در داخل ساختمان به همین راحتی صورت نمی گیرد. همانطور که امروزه مشاهده می شود، بسیاری از ساختمان‌ها، اگرچه مدت‌ها پیش ساخته شده‌اند، اما در سالهای مختلف بر اساس تغییر نیازهای جامعه، مجدداً بازسازی می‌شوند. این نشان می‌دهد که یک ساختمان هیچ‌گاه نمی‌تواند کاملاً ثابت و تغییر ناپذیر باشد.
یک ساختمان که بازسازی شده است، ممکن است در نمای بیرونی کاملاً بدون تغییر حفظ شود، اما در داخل ممکن است به یک معماری کاملاً متفاوت نسبت به قبل تبدیل شود. به همین دلیل، یک معمار داخلی نه تنها باید به موقعیت ساختمان توجه کند، بلکه از منظر فیزیکی، اجتماعی و سیاسی نیز حساس باشد. در صورتی که ساختار ساختمان قوی و ایده اصلی معمار اولیه آن مناسب باشد، در طول تغییرات داخلی، ساختمان به بحران و مشکل دچار نخواهد شد.
بعضی از ساختمان‌ها به دلایل حفاظت تاریخی، عدم استفاده یا محدودیت‌های مالی بدون تغییر باقی می‌مانند. اما بیشتر ساختمان‌ها مدت زمان مشخصی برقراری می‌کنند و داخل ساختمان‌ها تا یک مدتی سالم می‌مانند.
